Jarenlang heeft op mijn spiegel een post it gehangen met de vraag: aan wie ben jij verantwoording schuldig?

Mijn toenmalige coach had dat voor mij opgeschreven. Ik kwam toen net uit een relatie waarbij ik bij wijze van spreken elke stap moest ‘verantwoorden’. Alles wat ik deed lag onder een vergrootglas en telkens was hoe ik het zag, voelde of deed ‘fout’. 

Ik was enorm gaan twijfelen aan mijn eigen beoordelingsvermogen. De vraag was: wie bepaalt nu eigenlijk of iets ‘goed’ of ‘fout’ is. Tot in hoeverre is wat een ander zegt, belangrijker dan wat jij voelt, wat jij denkt en hoe jij de dingen ziet? Hoe kan iemand jou vertellen dat wat jij voelt niet klopt? 

Van jongs af aan voel ik heel goed aan wat klopt, wat bij mij past en wat niet. En hier voelde ik heel duidelijk: dit klopt niet. Toch moest ik er letterlijk ziek van worden, letterlijk geen kant meer op kunnen om het inzicht te krijgen dat dit echt zo niet langer kon. Dat ik de verantwoording voor mezelf mocht én vooral moest nemen.

Die relatie was een uitvergroting van heel veel patronen en overtuigingen die ik eerder in mijn leven mij eigen gemaakt had. Van denkbeelden die opgelegd waren in de opvoeding, opleiding en maatschappij.

Hierdoor was ik ver van mezelf afgedwaald. Er was een keiharde les voor nodig om verandering te brengen. Talloze grenzen werden overschreden. Het moest letterlijke en figuurlijk pijn gaan doen voor ik mijn grenzen kon voelen, herkennen en ernaar handelen.

Maar het bracht me wel naar de kern. Naar de vraag wie verantwoordelijk is voor mijn leven en aan wie ik dan verantwoording schuldig ben. En daar is maar één goed antwoord op te geven: dat ben ikzelf. De enige aan wie ik verantwoording hoef af te leggen ben ikzelf. Ik ben niemand, maar dan ook niemand een antwoord schuldig. Ik hoef niet uit te leggen waarom ik ja zeg, ik hoef niet uit te leggen waarom ik nee zeg. Het enige wat telt is dat ik trouw ben aan mezelf. Dat ik mezelf in de spiegel aan kan kijken en weet, voel dat ik de juiste keuzes maak.

Veel van wat ik in die relatie zag gebeuren, zie ik nu in de maatschappij gebeuren.
Een bepaalde mate van afhankelijkheid, van passiviteit, van niet op durven staan. En ik heb aan den lijve ervaren hoe moeilijk het is om daaruit te (durven) stappen.

Maar besef dat als jij de enige bent aan wie je verantwoording schuldig bent. Dat jij jezelf in de spiegel aan moet kijken. Dat jij de leiding hebt in jouw leven en het dus vorm kunt geven zoals jij dat wilt.

Ik ben degene en de enige die verantwoordelijk is voor mijn keuzes. Niemand anders! Als je je dat beseft, dan maak je die transformatie. Van niets doen, naar Doen. Van je laten misleiden en voorliegen, van grensoverschrijdend gedrag naar leiderschap, zelfrespect, eigenwaarde en zelfliefde.

Het is aan jou om op te staan om jouw keuzes te maken. Te gaan leven vanuit jouw licht en liefde. Dat is je grootste kracht!

Dus voor ik afsluit en je een fijn weekend wens: ben jij er nu ook aan toe om keuzes voor jezelf te maken? Om echt die verandering in je leven aan te brengen en te gaan leven vanuit je hart? Te doen waar jij blij van wordt en niet alleen maar bezig bent om voor anderen te zorgen?

Dan nodig ik je van harte uit om nu in te stappen in mijn 30 dagen ”Thuiskomen bij jeZelf’ challenge. In deze 30 dagen krijg je alle handvaten die je nodig hebt om weer thuis te komen bij jezelf. Door het elke dag een moment even alleen met jezelf bezig te zijn, geef je jezelf de kans om te onderzoeken wat belangrijk is voor jou. Door het 30 dagen lang te doen krijg je verdieping en kun je er makkelijker een gewoonte van maken. 

Dus wacht niet langer en start vandaag nog. >> meer informatie  over de challenge vind je hier.