Ik ben niet welkom

In mijn blog ‘Niet goed genoeg’ (lees hier) schrijf ik over de conclusies die wij als kind trekken op basis van wat wij meemaken. Als kleine kinderen trekken we grote conclusies die ons ons hele verdere leven blijven achtervolgen en die ons dus ook behoorlijk dwars kunnen zitten.

Er zijn, gelukkig, maar 5 conclusies die we als kind trekken. En de een zal zich meer de ene conclusie en de ander de andere conclusie eigen maken. Afhankelijk van je situatie, je omgeving en karakter.

De 5 kindconclusies zijn:

‘Ik ben niet welkom, ik moet hier weg’

 ‘Er is niet genoeg, ik ben niet genoeg’.

 ‘Jij je zin! Dan hou ik mij wel koest’.

 ‘Ik mag nooit meer verliezen’

 ‘Ik moet me gedragen’

Het ontstaan van ‘Ik ben niet welkom, ik moet hier weg’

Over het algemeen heeft iedereen met deze kindconclusie iets wat ze als vijandig ervaren hebben in hun jeugd. Vaak begint dit al bij de geboorte. Een vroeggeboorte waar niemand op voorbereid is. Een moeder die zich vervolgens niet aan het kindje wil/kan hechten omdat ze (onbewust) bang is om het kindje alsnog te verliezen. Maar de baby wil voelen dat het veilig is in een wereld met harde geluiden en het felle licht. Deze eerste indrukken in een wereld buiten de baarmoeder zijn van cruciaal belang.

Alle angstaanjagende gebeurtenissen zoals harde geluiden, ruwe behandeling, te weinig aanraking en koestering geven een gevoel van onveiligheid. Binnen in het lijfje en gevoelswereld van de baby wordt de conclusie ‘ik ben niet welkom, ik moet hier weg’ al op geslagen.

Vaak wordt dit (onbewust) doorgegeven door de ouders. Ouders die bijvoorbeeld nog niet klaar zijn om een kind te krijgen, maar onverwacht zwanger zijn. Ze voelen zich te jong, onstabiel, niet goed genoeg of ze zijn bang dat ze de opvoeding niet aankunnen. Ouders die zelf een onveilige jeugd gehad hebben,  maar ook moeders die verkracht of misbruikt zijn geven dit gevoel onbewust door aan hun kind.

Ideaal gezien is een van de ouders altijd bij het kindje en kan reageren op de behoeften van een kindje. Maar helaas werkt dit in de praktijk vaak anders.  Ouders die hun kindje oppakken als het huilt en troosten als het ergens van geschrokken is, bieden een gevoel van veiligheid. En zo’n kindje legt hele andere verbindingen in de hersenen dan kinderen die aan hun lot overgelaten worden.

Leven met deze conclusie

Was jij vroeger een dromer? Altijd met je aandacht ergens anders? Vind je het moeilijk om de aandacht op te brengen voor dingen die je niet wezenlijk interesseren?
Ben je fijngevoelig, intuïtief en weet je vaak al hoe dingen zitten zonder dat iemand het je  uitgelegd heeft?

Ben je met je hoofd in de wolken en droom je vaak weg of raak je diep gefascineerd door iets waar je mee bezig bent? Vergeet je vervolgens de tijd, ben je te laat en weet je ook niet meer waar je sleutels liggen? Een beetje à la de verstrooide professor? Dan is de kans groot dat dit een kindconclusie van jou is.

Je hangt ergens anders uit, een plek waar het fijn was. Een plek die rustig en ontspannen voelt en helemaal is zoals wij denken dat het leven zou moeten zijn. Je zweeft in gedachten weg naar hele andere plekken, planeten en droomt van andere plekken waar je je thuis voelt.

Herkenbaar?

Fysieke uitingen

Met een dwalende blik heb je soms moeite om je op een gesprek te focussen. Je blijft rondkijken of het ergens anders niet inspirerender is. Of het om ons heen wel ‘pluis’ is, wel veilig genoeg.

Vaak zijn mensen met deze conclusie niet echt verbonden met hun lijf. Ze zweven er als het ware boven. Met alle gevolgen van dien. De eerste negatieve ervaringen gaven ons naast een negatief beeld over onszelf ook een negatief beeld over ons lichaam. We voelen ons er niet in thuis, te zwaar, te log, langzaam enz. Wat zich bijvoorbeld uit in een verstoorde relatie met eten. Teveel of juist te weinig.  Maar omdat je met deze conclusie je lijft niet echt bewoont, heb je misschien ook eeuwig koude handen en voeten, rugpijn en zwakke gewrichten.
Ook kun je je moeilijk afsluiten voor de buitenwereld en lijkt alles binnen te komen. Een intens gesprek of film zijn niet altijd ontspannen, maar vreten juist energie.

Belangrijk is het daarom om extra tijd voor jezelf te nemen, de natuur in te gaan en ogenschijnlijk om niks te doen. Om je te aarden en in je lichaam te komen om al die prikkels te kunnen verwerken.

De gaven

Een groot gevoel voor schoonheid, gevoeligheid, spiritualiteit en het hebben van visie horen bij deze kindconclusie. Een prachtig ingericht huis, onverwachte oplossingen voor werkvraagstukken. Ook dat hoort bij deze kindconclusie. Het is dus niet allemaal negatief.  

Elke kindconclusie is een spiegel van de talenten waarmee je geboren bent.  Was je minder sensitief geweest, dan had je deze conclusie zeer waarschijnlijk niet getrokken.

Herken je gedachten

• Ik wil weg. Waarheen weet ik niet, als het maar niet hier is.
• Ergens is iets fout gegaan. Ik hoor hier niet.
• Mijn lichaam is zo kwetsbaar. Ik voel me hier niet veilig.
• Ik moet naar plekken waar het rustig is, harmonieus, veilig en licht
• Ik hoor ergens anders thuis. Ik weet hoe het bedoeld is.
• Ik moet proberen overzicht te krijgen in mijn leven.
• Ik richt me vooral op het hogere, spirituele.
• Mensen begrijpen niet hoe gevoelig ik ben.
• Het is alsof ik alles voel van iedereen.
• Ik kan het niet aan. Ik ben bang.

Zo maar een aantal gedachten. Herken je ze? Denk jij ze? Soms of best wel regelmatig? Deze gedachten helpen je om aan onplezierige situaties te ontsnappen.

Je voelt je vaak (onbewust) alleen en vluchten is heel makkelijk. In sociale media, je telefoon, drank, drugs, uitgaan of keihard werken. Alles om maar de angst te ontsnappen.
Maar ook hier is weer de stelling: je hoeft niet te geloven wat je denkt.

Ik ben welkom!

Herken jij je in het bovenstaande? Dan is er ook wat aan te doen. Heel simpel eigenlijk. Als je jezelf betrapt op de bovenstaande gedachten of gedragingen, is het goed om contact te maken met je lichaam. Een mooie manier is deze meditatie die ik voor je opgenomen heb.

Het herkennen van je gedachten en je kindconclusie is al de eerste stap. Het is belangrijk om je bewust te worden van je overtuigingen en je gevoelens. In de mindfulness wordt wel gezegd: je hebt gedachten, maar je bent ze niet. Door te mediteren of mindfulness te (gaan) beoefenen krijg je beter inzicht krijgen in deze onderstroom. En deze gedachten en overtuigingen te gaan zien als wolken die voorbij trekken in de blauwe lucht.

Daarnaast is het goed om de focus te verleggen. Jij bent niet meer die hulpeloze baby. Wat er ook voorgevallen is, je hebt het overleefd. Je jeugd, je kinderjaren, scheidingen, liefdesverdriet enz. enz. Je hebt het overleefd en je bent sterker dan je denkt. Ga maar na wat je geleerd hebt, hoe je gegroeid bent en wie je nu geworden bent. Daar mag je best trots op zijn.

En bedank je kindconclusie. Zonder je kindconclusie was je niet geworden wie je nu was. Bleef je niet zitten waar je zat. Heef het je sterker in contact gebracht met je intuïtie, de schoonheid zien en brengen in je omgeving. Probeer het en voel dat dat alleen al rust geeft.

Natuurlijk zal dit niet gelijk tot het oplossen van de problemen in je leven gaan leiden. Maar je bent je er in eider geval goed op weg.

Kun jij wel wat hulp gebruiken?

Heb jij het idee dat jij ook wel wat hulp kunt gebruiken bij het omkeren van deze kindconclusie. Om zo lichter te kunnen leven, om je angsten en blokkades op te lossen en echt te gaan voor waar jij blij van wordt? Plan dan nu een ‘jouw volgende stap sessie’ in. Geheel gratis! En dan kijken we samen wat jij kunt doen om in jouw kracht te gaan staan en het niet welkom gevoel voor eens en voor altijd van je af te schudden!

Meer informatie in het boek van: De 5 kindconclusies van Lisette Schuitemaker.